Gerrit  Achterberg

 

 

AURORA

 

De streek gaat liggen in het blauw vandaag.

Op u na is de morgen zonder dood.

En met u zou hij net zo juli-groot

gekomen zijn over de rozenhaag.

 

Daarom zijt ge aanwezig in de waag,

waarmee de nieuwe dag zich weer ontsloot

aan het verlorene en blijven rood

de rozen en de velden blauw omlaag.

 

De verte wemelt van uw mooglijkheid.

Met kleine grijze vonken door elkander

sluit u de ruimte aldoor in en uit.

 

Soms denk ik al te zien wenkende handen,

een lok sidderend haar. Het licht verblindt

ons nog te veel alvorens ik u vind.

 

(uit 'Verzamelde gedichten')    >>>