Jan van Nijlen
SCHADUW EN LICHT
Gij kunt, een winter lang, geborgen in uw stenen
woningen, vragen: heeft het menslijk lot
een reden van bestaan of is er gene,
en is alles maar: dood in de pot?
Maar als het groene voorjaar nadert op zijn tenen
door groene velden en zacht fluit en spot
met alle raadsels, alle fenomenen,
als de aarde licht wordt, kinderlijk en zot,
wat kan 't u schelen of iets blijft verborgen
van het geheim waarmee ge uw dromen voedt?
Het licht zal verder voor genezing zorgen.
Zie hoe de naakte perzikboom verbloedt
in roze luister in den frissen morgen!
Hou je gedekt, wees kalm, de zon is goed.
(uit: Verzamelde gedichten, 1964)
>>>