Jan van Nijlen

 

 

SCHADUW EN LICHT

 

Gij kunt, een winter lang, geborgen in uw stenen 

woningen, vragen: heeft het menslijk lot

een reden van bestaan of is er gene,

en is alles maar: dood in de pot?

 

Maar als het groene voorjaar nadert op zijn tenen

door groene velden en zacht fluit en spot

met alle raadsels, alle fenomenen,

als de aarde licht wordt, kinderlijk en zot,

 

wat kan 't u schelen of iets blijft verborgen

van het geheim waarmee ge uw dromen voedt?

Het licht zal verder voor genezing zorgen.

 

Zie hoe de naakte perzikboom verbloedt

in roze luister in den frissen morgen!

Hou je gedekt, wees kalm, de zon is goed.

 

(uit: Verzamelde gedichten, 1964)

 

 

>>>