K.P. Kavafis

 

 

 

 

Lichaam, herinner je, niet alleen hoezeer je werd liefgehad,

niet enkel de bedden waarop je bent gaan liggen,

maar ook die verlangens die om jou

duidelijk blonken in de ogen,

en trilden in de stem – en een

toevallige hindernis maakte ze vergeefs.

Nu dat alles in het verleden ligt,

lijkt het bijna of je die verlangens

ook ingewilligd hebt – herinner je,

hoe ze straalden in de ogen die je aankeken,

hoe ze trilden in de stem, om jou, herinner je, lichaam.

 

K.P. Kavafis, Gedichten, in de vertaling van Hans Warren en Mario Molegraaf, Bert Bakker 1991