Ida Gerhard

 

 

ZOMERNACHT

 

Onder de archipel der sterren

lig ik op de allene heuvel,

lig ik bij de allene woning.

Ik woon alleen, ver van de mensen.

Waar denk ik aan? Dat ik moet sterven,

want alle schepselen moeten sterven.

En dat die éne ik zó liefheb

dat deze liefde niet zal sterven,

maar wordt gesteld onder de sterren.

 

 

(uit: Verzamelde gedichten, 1985)    >>>