Eric van der Steen

 

 

HERINNERING IN DE HERFST

 

Terwijl in 't laatste uur van blauw en goud

de rode takken naar de hemel spleten,

hoorde ik wat liefde was: een korte vete:

'Dit is het laatste uur, dat 'k van je houd'.

 

Ik voelde, dat het donker werd en koud,

maar vroeg toch nog, hoe zij 't reeds nu kon weten.

Als antwoord heeft ze mij mijn vraag verweten.

Die toonde aan: ik had haar nooit vertrouwd.

 

Ik zag wel, dat er niet meer viel te hopen.

het einde was er, nog vòòr het begin.

De jaren vlogen om, 't leven is kort.

 

Het is weer herfst. Alleen. 'k Verlang om in 

dit uur van blauw en goud nog ééns te lopen

met haar, voordat het koud en donker wordt.

 

(uit: Gemengde berichten, 1976)

 

 

>>>