Hans Warren

 

 

DE KUS

 

Elke dag een gedicht,

het lijkt een te volbrengen taak,

iets als 'Filter' van Du Perron,

maar weken, maanden verstrijken vaak

zonder dat de muze een kus geeft.

Toch ligt poëzie overal op straat

zegt men, en het is waar.

IJverig bukken dus, oprapen,

het lijkt wel iets, maar de kus blijft uit.

Dan opeens komt daar

bij voorbeeld door een gloeiend hete bouwput

een bruingebrande engel

op een gemeniede balk aanzweven.

Hij lacht naar de zon,

zweet stroomt uit zijn donkere oksels,

er is geen kus meer nodig.

 

(uit: Verzamelde gedichten, 1941-1981)

 

>>>