Hans Warren

 

 

BRIEF

 

Het toevertrouwen van zaad aan de aarde

geeft hoop. Je weet: ik ben wanhopig,

maar ik heb in de rulle humus

hennep gelegd (voor jou), basiel

en postelein. Kom je ooit eten

van wat ik zaaide, mag ik

een lamsbout voor je roosteren, een krans

vlechten van laurier en roosmarijn,

in het prieel

mijn mooiste porselein, wermeil, kristal

voor je klaarzetten?

Je bent prachtlevend, ik weet het,

maar houdt je van verval?

Van afgesleten bloemetjes, van weggesprongen schilfers

email uit het verguld, van een stijlgevoel

met gebruiksaanwijzing, en een pergola

vol rozenluizen, spint en wingerdrot?

Ik bedoel: mijn marmer is geel van ouderdom,

m'n water koel, m'n champagne

van de beste kwaliteit

en mijn liefde op de grens van waanzin.

 

(uit: Verzamelde gedichten 1941-1981)    >>>