J.C. Bloem

 

NOVEMBER

 

Het regent en het is november:

Weer keert het najaar en belaagt

Het hart, dat droef, maar steeds gewender,

Zijn heimelijke pijnen draagt.

 

En in de kamer, waar gelaten

Het daaglijks leven wordt verricht,

Schijnt uit de troosteloze straten

Een ongekleurd namiddaglicht.

 

De jaren gaan zoals zij gingen,

Er is allengs geen onderscheid

Meer tussen dove errinneringen

En wat geleefd wordt en verbeid.

 

Verloren zijn de prille wegen

Om te ontkomen aan de tijd;

Altijd november, altijd regen,

Altijd dit lege hart, altijd.

 

(uit: Verzamelde gedichten, 1992)

 

>>>