Jean Pierre Rawie
DECEMBER
Het oude jaar is in zijn laatste dagen
en enkel het alleen zijn doet je goed;
bij alles wat er werkelijk toe doet
kun je allang geen ander meer verdragen.
Al is er elk jaar meer dat je gemoed
met spijt en schuldgevoelens komt belagen,
je kijkt gelaten naar de regenvlagen
waarin ook deze herfst is uitgewoed.
Wat wacht je nog: een vluchtige vriendin,
een boek, - maar alles volgt dezelfde lijnen
en ieder einde lijkt op het begin.
De avond valt, straks sluit je de gordijnen
en keert tot je ontgoochelingen in,
die weldra met je mee zullen verdwijnen.
(uit: Woelig stof, 1989)
>>>