J.F. Werumeus Buning

 

 

IN MEMORIAM

 

Zo tedere schade als de bloemen vrezen

Van zachte regen in de maand van mei,

Zo koel en teder heeft uw sterven mij

Schade gedaan, die nimmer zal genezen.

 

Eens, toen wij na den nacht te zaam verrezen

Lagen de rozen vochtig en gebroken, ik en gij

Wisten dien langen nacht den regen, ik nog gij

Konden van teerheid immermeer genezen.

 

Gij hebt de witte en rode rozebladen

Gebeurd in uwe smalle hand,- zij vielen

Vochtig en sidderend weer in 't diepe gras.

 

Hoe zal dan 't hart van even tedere schade

Genezen, nu om u de rozen vielen,

Nu uwe handen stil zijn, diep in 't gras.

 

(herkomst onbekend)    >>>