Th. van Os

 

 

VERJAREN

 

Zo kwam de dag dat kleren kleren waren

en elke wens hem weer te laten leven

een daad van diep geloof, een streven

om flarden van herinneren te sparen

 

die elk op zich te mistig bleven

om vlees te worden, geur te geven

laat staan een samenhangend beeld te weven

van wie hij was voordat hij stierf.

 

Dus gooide ik zijn kleren weg, zijn foto

verbleekte aan de muur en hij verdween

 

voorgoed. Alleen zijn naam bestaat, een steen

nog even en hij is geruimd, dag Romeo

 

(herkomst onbekend)    >>>