Johan Daisne, 

 

 

ENGELSE ZONDAG

 

Het was een zondag op zijn engels;

een landschap van verkaalde stengels,

een najaarsmist die alles bluste,

en zelfs de angst, godlof, mocht rusten.

 

O diep genot van zo een slaap

met open oog en 't hart gesloten -

weg dwaze wilde lenteloten,

stom zong het hooglied van de raap.

 

Blij huilde regen op de ramen,

het haardvuur brandde zonder vlam

en van de velen die niet kwamen

kwam toch het beste, dat je nam.

 

Je in de armen nam en suste,

de vuren en de vrezen bluste

en over 't land der kale stengels

een groetenisse zond des engels....

 

(uit: Verzamelde gedichten, 1978)    >>>